Tümünün en önemli hatası bence toplumun bir kesimine hitap etmeleri, o kesimi savunmaları ve diğerlerini baskıyla susturabileceklerini düşünmeleri oldu. Ben siyasi tarihimizi AP, CHP, MHP, MSP yani Demirel, Ecevit, Türkeş ve Erbakan döneminden itibaren biliyorum. AP iktidarı şu anki iktidara yakın bir liberalist iktidardı bugünkü gibi dini monarşik otokratik bir yapı yoktu ama yine de ölen işçilerin ya da demokrasi isteyen halkın bir önemi yoktu. Yani halkın kocaman bir kesimi dışlanmıştı. CHP hükumetleri zaten her zaman Kürtlerin başını ezmeye çalışmış ve tabii ki son tahlilde başarılı olamamıştır. 80 cuntasından sonra gelen aşırı liberal ve ahlaksız hükumetler de aynı geleneği sürdürmüş hatta Özal seçim barajı koyarak AKP hegemonyasının yolunu açıp demokrasiyi ülkeden biraz daha silmiştir. Çiller de Özal'dan çok farklı değildi yine toplumun yarısını dışlamıştı. Şu an devleti yöneten kukla hükumetin durumu zaten görülüyor, toplumun %10 kadar kısmı bunları tutuyor destekliyor, destekleniyor, %40 gibi bir kısmı çeşitli şekerlerle ya da tehditlerle avutuluyor, zorlanıyor. O kesimi bir de dinden belden aşağı vuruş yaparak bir miktar temsil ediyor ki aslında ölen işçilerin, üç beş Mehmet'in bir anlamı olmadığını da defalarca söylediler. Geri kalan %50 iktidarca resmen köstekleniyor ve temsil edilmiyor.
Tabii bunların hepsi batan imparatorluğun torunları olarak bizde demokrasi kavramının gelişmemiş olmasından. Demokrasi salt çoğunluğu cebren ve hile ile ele geçirip asarım da keserim de demek değildir. Tamam iktidar partisi çoğunluğu elinde tutar ama muhalefetin de muhalefet yapacak yeri olur. Bu da sadece daha dengeli bir milletvekili dağılımıyla olabilir. Meclisten bir yasa geçirileceği zaman yasa tartışılır, muhalefet partileri de ikna edilir ve yasa uzlaşmayla meclisten geçer. Bizdeki sistem şöyle işliyor; partimin yasa teklifi var, okumama, dinlememe gerek yok, banko evet. Muhalefet partisinin herhangi bir teklifi var, okumaya, dinlemeye gerek yok, banko hayır. Bu derece sahtekar olan bu kişileri de halk seçiyor, eğitim şart... Normal bir demokrasi işlediğinde yani seçim barajı olmasa mesela, seçim bölgeleriyle matematiksel oynama hakkı iktidar partisinde olmasa, mecliste daha dengeli bir dağılım oluşsa halkın tümü temsil edilebilir.
Diğer bir hata her siyasi partinin devletin en alttaki müstahdemine kadar kadrolaşmasıdır. Modern demokrasilerde işini iyi yapan bakanlar dahil kadrolar iktidar değişse de yerlerinde tutulurlar, oralara yeni, ne olduğu bilinmez insanlar getirmek milli servete kocaman zararlar verir. Kaldı ki her iktidar geldiğinde yetkin olmayan birkaç kişiyi ayıklayıp yerine daha yetkin kişiler getirdiğinde kadrolar da mükemmelleşir ve iyi işler. Bizde özellikle sağ iktidarların kadroları mevkilere yeme amaçlı getirilir, devlet malı deniz yemeyen domuz mantığıyla tüm kaynaklarımız sömürülür. Sadece devletin kaynakları değil halk da rüşvetlerle ekstradan soyulur.
Allah sonumuzu hayreyleye, dinimiz amin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder