İnsan nasıl olur da kendine kızar? Bu durumda tam olarak kim kime kızar?

İnsanda baskın olarak iki tip zekadan bahsedilir ki biri nesnel diğeriyse duygusal zekadır. Nesnel zeka mantığımızla, hesap yaparak, nesnel bir şekilde yargıya varmamızı sağlarken duygusal zeka önsezilerimiz, duygularımız, inançlarımız vb ile yargıya varmamızı sağlar. İkisini sürekli olarak dengeli kullanabilen insan tabii ki kendine hiçbir zaman kızmayacaktır ama bunu da hiç kimse beceremez. Sonuçta hepimizin heyecanlandığı, sevindiği, üzüldüğü, hiddetlendiği ya da çok sakin olduğu durumlar olacaktır. İnsan bu tür duygusal anlarında yanlış karar almaya meyilli olur. Sonuçta zekalarını dengeli kullanamadığı anlar olur bunlar. Sevinçli bir anında çok büyük tavizler verebilir ve ardından mantıklı olarak bunun hesabını yaptığında kendi dengesiz kararına kızabilir. Ya da hiddetli bir anda tamamen hesaplayıp, tüm duygusallığını, vicdanını bir kenara bırakıp kendisi için çok iyi ama diğerleri için çok kötü olabilecek bir karar da alabilir. Böyle bir kararın uzun vadeli etkilerini aklı başına geldiğinde duygularıyla hesapladığında ya da vicdanıyla olaya baktığında hatalı bir karar olduğunun farkına varıp yine kendine kızabilir. Ben insanın yaptığı hatalar nedeniyle kendine kızabileceğini düşünüyorum. Tam olarak duygusal zekası nesnel zekasına ya da nesnel zekası duygusal zekasına kızar ama herkes şizofren olmadığı için insan kendi kendine kızar.